پدرى مادر پسرش را با ظلم و ستم مطلّقه و با زنى دیگر ازدواج مى کند و پسر زن مطلّقه را تا سن چهارده سالگى نگه مى دارد و پس از آن براى کارگرى در مغازه ها مى گذارد. اما خداى متعال به فرزند مذکور علم و تقوى عطا نمود، علاوه بر آبرو و وجهه اجتماعى، مایحتاج زندگى هم مرحمت فرمود. پدر مذکور ثروتش را به پسر زن دوّمى مى بخشد. اکنون که درمانده و پیر شده و آن ها پس از قبضه کردن ثروتش به او اعتنایى نمى کنند، مى خواهد به پسر زن مطلّقه اش تحمیل شود و مخارجش را از او بگیرد. آیا چنین شخصى درباره چنین پدر ستم کارى باز هم مسؤولیتى دارد؟
ج. پدر واجب النفقه ى فرزندان است و در صورت فقر پدر و تمکّن فرزند بین فرزندان همسر اوّل یا دوّم، فرقى نمى کند.